Op zaterdag 21-01-2012 was een van de eerste debattoernooien van 2012, het EDS, een feit. Trivium had zich met 5 man sterk (2 teams en 1 man jury) opgegeven, maar helaas moesten sommige door ziekte gevelde strijders afhaken. Hierdoor bleef er nog één deelnemend team over. Teamlid Jelle Lössbroek schrijft over zijn ervaringen op het EDS.
Als je naar een toernooi van de EDS gaat, zit je minstens de helft van de tijd te praten over economie, economische rationaliteit en Europa. Toen ik in een grijs verleden voor het eerst naar Rotterdamse toernooien afreisde, werd ik hier al voor gewaarschuwd. Anno 2012 viel het reuze mee: de thema’s kwamen allen samen in de derde ronde (DK gelooft dat de EU zich alleen op de gemeenschappelijke markt moet richten) en verder waren het gevarieerde stellingen. Al is het jammer dat een deel van de Triviumdelegatie door ziekte uitviel, dit bood wel een mooie gelegenheid voor team Jordi & Jelle om na al jaren dit van plan te zijn, eindelijk eens samen naar een toernooi te gaan. Was dit het beste moment, voor Jelle na een maand debat-droogte en voor Jordi na een jaar van meestal jureren? Antwoord is nee, maar wel een heel leuk moment.
Iedere ronde had zo haar eigen charme. De eerste ronde hadden drie van de vier teams in onze kamer Nijmeegse roots: naast onszelf de scholieren van het Stedelijk Gym en een jongeman die er geboren was. De tweede ronde ging over bijna ongelimiteerde politiemacht voor de bestrijding van loverboys. Gaaf debat, veel geleerd, zeker omdat na afloop juryvoorzitter Springer liever een masterclass gaf in hoe je privacy winnend kunt maken dan al te lang stil te blijven staan bij de uitslag. Trivianen: binnenkort zoek ik een excuus om dit schaamteloos door te geven, pas maar op als ik je jureer in een privacydebat. De derde ronde sloot mooi aan bij een artikel wat ik net had gelezen vanwege een tentamen een paar dagen later, en waarvan ik de samenvatting nog bij me had. Het liet ook nog maar eens het belang van goed casebuilden zien, een handigere definitie had ons zeker van de tweede naar de eerste plek gebracht.
De laatste ronde ging over het verplichten van embryoselectie bij mensen met een genetische aandoening. In twee beurten hadden we vakkundig aangetoond hoe het plan praktisch gezien niet zou werken: mensen die aan embryoselectie willen doen, hoef je niet te verplichten, en mensen die er niet aan willen doen, kunnen altijd nog zeggen dat het een ongelukje was – hier stond immers geen straf op. Maar daar brak ons op hoe de voorkeur lag bij principes boven praktische zaken: juist de voorstanders wonnen het debat. Ach, dan hebben de mensen van het beleidsdebatteren en hun focus op praktische zaken toch nog best een punt.