In debat met…Alexander Pechtold

Pechtold bij trivium Na een lange tijd van voorbereiden, vragen, hoop en zenuwen was het op 09-02-2012 zo ver: Alexander Pechtold kwam naar Trivium om te debatteren met studenten. Gelukkig bleken onze voorbereidingen goed en onze zorgen voor niks. Met ongeveer 200 studenten was de opkomst hoog. De avond werd dan ook voor zowel Trivium als de 200 studenten een succes. Onze voorzitter, Jordi Vreede, schrijft hoe hij deze avond heeft beleefd.

En dan ga je het podium op, zonder het blaadje met de speech want die ben je vergeten. Dat geeft niet, je zit toch bij een debatvereniging? Improviseren moet lukken en je hebt je speech een paar keer geoefend. Je loopt het podium op, sleurt nog Joyce en Richard mee. Al heeft Joyce nog geen microfoon. Je moet op: Alexander Pechtold is net aangekomen. Aankondigen die man!

Vraag PechtoldZo begon voor mij de avond waarnaar ik al maanden naar uitkeek. Weken lang was ik verschrikkelijk druk bezig met de voorbereidingen: de zaal regelen, vrijwilligers regelen, drank regelen. En steeds spookte het in mijn hoofd: wat nou als het niks wordt? Wat nou als er maar vijftig mensen zijn? Wat dan? Noodscenario’s werden bedacht, maar het was niet nodig.

Veertig minuten te vroeg kwam de eerste gast al aan. “Ik wilde op tijd zijn.” “Kun je niet over een halfuur terugkomen?” “Nee, dat is geen probleem.” Mooi dan kunnen we verder met het opbouwen van de zaal. Om acht uur was de zaal al redelijk goed gevuld en begonnen de vlinders al te vliegen in mijn buik. Nog een half uur heb ik doelloos rondgelopen, wachtend op Pechtold. Mijn speech heb ik wel dertig keer in mijn hoofd voorgedragen.

“Ik denk dat Pechtold er is. Ik zag net een zwarte Audi.” Vals alarm. Meer bekenden lopen binnen. Ze wensen me allemaal succes en vragen me allemaal of het druk is. “Dank je wel” en “ja” is bijna alles wat ik uit kan brengen. Met mijn hoofd ben ik al twintig minuten verder, als ik de speech moet geven.

Pechtold debat“Eén microfoon doet het niet.” Natuurlijk. Ga je expres nog een extra microfoon halen, werkt die niet. “Weet jij nog wie hem heeft aangesloten?” Ik zeg dat Bart dat gedaan heeft, maar dat hij Pechtold moet opvangen. Ik loop maar naar de garderobe, waar Sara iedereen hartelijk aan het groeten is en ‘de andere’ Bart met een glimlach bonnetjes verkoopt. Hoeveel jassen er al opgehangen zijn, vraag ik. Een stuk of honderd is het antwoord. “Er rijdt net een Mercedes aan, daar moet Pechtold wel inzitten,” wordt mij verteld. Nog tien minuten voor ik op moet.

Nog snel iedereen even langsgaan, of ze wel weten wat ze moeten doen. Marcel en Misha helpen nog even bij de garderobe. Jelle, David en Ike staan verspreid in de zaal. Mike staat nog steeds te hannesen met de microfoon. Het is tijd, ik moet op.

Pechtold zwart wit

Het debat verloopt goed. Er komen vragen uit de zaal over het onderwijs, milieu, Europa en na een uurtje vindt Pechtold het welletjes. Ik sluit de avond af en zeg dat mensen nog na kunnen borrelen. De avond was een succes. Er komt een glimlach op mijn gezicht die nog niet weg is gegaan.