Lydia doet verslag van haar deelname aan het toernooi Tilburg Women’s Open
In het laatste weekend van maart combineerden Ike en ik onze girlpower om samen mee te doen aan de allereerste Nederlandse Women’s Open, een debattoernooi met vrouwelijke deelnemers, organisatoren en juryleden.
Het symposium ‘Already Equal?’ op vrijdagavond dat Cicero ter voorbereiding op het toernooi had georganiseerd, hadden we overgeslagen, maar gelukkig kregen we alsnog een lesje seksisme in de trein. We ontdekten dat het dragen van hoge hakken en het lezen van een boek nog steeds een combinatie is die simpelweg niet samengaat in de hoofden van sommige treinreizigers.
Oorspronkelijk was het ons plan om deze stereotypes van vrouwelijke oppervlakkigheid tot in het extreme uit te buiten, door elke ronde een nieuwe, matchende outfit te verschijnen (inclusief ander haar en make-up) – en dan, wanneer iedereen ons had aangezien voor novice-spreker zonder besef van het gebrek aan kledingstijl in debatland, het voordeel te genieten van een verassingsaanval. Onze tegenstanders helemaal kapot maken zonder dat ze het hadden zien aankomen, dat was het plan. Alles stond in teken van dit plan, ook onze teamnaam: Underprepped and Overdressed.
Onze tegenstanders en juryleden tijdens het eerste debat waren echter niet zo onder de indruk van die strategie. Tijdens het eerste debat, waarin we verdedigden dat persoonlijke kritiek en spot gericht op Melania en Ivanka Trump onrechtvaardig, ineffectief en seksistisch is, pakten we een derde plek. Gelukkig revancheerden we ons met een eerste plek in een debat over Hamsterdams, gebieden waar het gebruiken, produceren en verkopen van drugs gelegaliseerd wordt. In de derde ronde bleek het moeilijker dan we dachten om te verdedigen dat je je kind het beste kunt opvoeden samen met je romantische partner. In plaats daarvan won het alternatief van de propositie: samen opvoeden met iemand aan wie je via internet gekoppeld bent gebaseerd op vergelijkbare normen, waarden en opvoedingsidealen. Een teleurstellende vierde plek voor ons. Uit het laatste debat van de dag bleek gelukkig weer dat de hoop nog niet verloren was: in een strijd om de (im)moraliteit van geld verdienen kwamen we als echte Nijmeegse communisten als winnaars uit de bus.
Zo wisselvallig als de resultaten van onze debatten, zo consistent de jury die ons steeds weer beoordeelde. Vier. Rondes. Achter. Elkaar. Gigi.
Dag twee bestond uit gesloten rondes, dus ongeacht de uitslag konden we de winnaarsroes van gisterenavond blijven koesteren. Ronde vijf was een debat over tijgerscholing, oftewel het hele leven van een kind in het teken zetten van academische prestaties, zodat het kan presteren op het toppen van zijn/haar kunnen. In de laatste ronde kregen we eindelijk een vers jurylid, aan wie we mochten uitleggen dat het onverstandig en immoreel is om bij voorbaat alle terroristen toegang tot een vredesonderhandelingstafel te ontzeggen.
Tussen de debatten door bleek dat er toch mannen op het toernooi waren, maar dan in de keuken. De couscous en versgebakken wafels smaakten (na even oefenen met bakken) heerlijk! Wachten op de aankondiging van de break is bovendien veel minder spannend wanneer je buiten van het zonnetje zit te genieten. Gebaseerd op de kamer-indeling in de laatste twee rondes hadden we verwacht om na de break lekker naar huis te kunnen, maar tot onze verrassing stonden we in de finale! Als tweede propositie vonden we dat Jesse Klaver best tof is en dat links-populisme een mooie aanwinst is voor politiek in Europa. Bij Bonaparte vonden ze dat niet radicaal genoeg: een beter idee was een anarchistische linkse samenleving zonder parlementair stelsel. Creatief, maar uiteindelijk ging de eerste propositie er vandoor met de winst. Misschien was ons gelukt om te winnen als we ons beter hadden voorbereid… aan de gezelligheid heeft het in ieder geval niet gelegen!
In het laatste weekend van maart combineerden Ike en ik onze girlpower om samen mee te doen aan de allereerste Nederlandse Women’s Open, een debattoernooi met vrouwelijke deelnemers, organisatoren en juryleden.
Het symposium ‘Already Equal?’ op vrijdagavond dat Cicero ter voorbereiding op het toernooi had georganiseerd, hadden we overgeslagen, maar gelukkig kregen we alsnog een lesje seksisme in de trein. We ontdekten dat het dragen van hoge hakken en het lezen van een boek nog steeds een combinatie is die simpelweg niet samengaat in de hoofden van sommige treinreizigers.
Oorspronkelijk was het ons plan om deze stereotypes van vrouwelijke oppervlakkigheid tot in het extreme uit te buiten, door elke ronde een nieuwe, matchende outfit te verschijnen (inclusief ander haar en make-up) – en dan, wanneer iedereen ons had aangezien voor novice-spreker zonder besef van het gebrek aan kledingstijl in debatland, het voordeel te genieten van een verassingsaanval. Onze tegenstanders helemaal kapot maken zonder dat ze het hadden zien aankomen, dat was het plan. Alles stond in teken van dit plan, ook onze teamnaam: Underprepped and Overdressed.
Onze tegenstanders en juryleden tijdens het eerste debat waren echter niet zo onder de indruk van die strategie. Tijdens het eerste debat, waarin we verdedigden dat persoonlijke kritiek en spot gericht op Melania en Ivanka Trump onrechtvaardig, ineffectief en seksistisch is, pakten we een derde plek. Gelukkig revancheerden we ons met een eerste plek in een debat over Hamsterdams, gebieden waar het gebruiken, produceren en verkopen van drugs gelegaliseerd wordt. In de derde ronde bleek het moeilijker dan we dachten om te verdedigen dat je je kind het beste kunt opvoeden samen met je romantische partner. In plaats daarvan won het alternatief van de propositie: samen opvoeden met iemand aan wie je via internet gekoppeld bent gebaseerd op vergelijkbare normen, waarden en opvoedingsidealen. Een teleurstellende vierde plek voor ons. Uit het laatste debat van de dag bleek gelukkig weer dat de hoop nog niet verloren was: in een strijd om de (im)moraliteit van geld verdienen kwamen we als echte Nijmeegse communisten als winnaars uit de bus.
Zo wisselvallig als de resultaten van onze debatten, zo consistent de jury die ons steeds weer beoordeelde. Vier. Rondes. Achter. Elkaar. Gigi.
Dag twee bestond uit gesloten rondes, dus ongeacht de uitslag konden we de winnaarsroes van gisterenavond blijven koesteren. Ronde vijf was een debat over tijgerscholing, oftewel het hele leven van een kind in het teken zetten van academische prestaties, zodat het kan presteren op het toppen van zijn/haar kunnen. In de laatste ronde kregen we eindelijk een vers jurylid, aan wie we mochten uitleggen dat het onverstandig en immoreel is om bij voorbaat alle terroristen toegang tot een vredesonderhandelingstafel te ontzeggen.
Tussen de debatten door bleek dat er toch mannen op het toernooi waren, maar dan in de keuken. De couscous en versgebakken wafels smaakten (na even oefenen met bakken) heerlijk! Wachten op de aankondiging van de break is bovendien veel minder spannend wanneer je buiten van het zonnetje zit te genieten. Gebaseerd op de kamer-indeling in de laatste twee rondes hadden we verwacht om na de break lekker naar huis te kunnen, maar tot onze verrassing stonden we in de finale! Als tweede propositie vonden we dat Jesse Klaver best tof is en dat links-populisme een mooie aanwinst is voor politiek in Europa. Bij Bonaparte vonden ze dat niet radicaal genoeg: een beter idee was een anarchistische linkse samenleving zonder parlementair stelsel. Creatief, maar uiteindelijk ging de eerste propositie er vandoor met de winst. Misschien was ons gelukt om te winnen als we ons beter hadden voorbereid… aan de gezelligheid heeft het in ieder geval niet gelegen!
