Daan en Thierry namen deel aan het toernooi: Manchester IV 2017 en brengen verslag uit over de ervaringen die ze daar hebben opgedaan.
Het was een koude dag in Havana aan de Waal. De trein zou zich spoedig naar het zuiden van Nederland begeven. Twee heren waagden zich aan de reis naar het Verenigd Koninkrijk om hun retorische krachten te meten aan die van de Engelsen. Onze reis naar Manchester was begonnen!
Die dag vlogen we vanaf Eindhoven Airport, waar we ruim van tevoren incheckten. De twee en een half uur werden volgemaakt met spelletjes en heel veel lol omdat we een Toblerone hadden gekocht voor onze host. De gedachte erachter: door de Brexit worden Toblerones kleiner in Groot-Brittannië, dus zou de host kunnen genieten van een volwaardige Toblerone.
Na een super-de-luxe Ryanair-vlucht, kwamen we aan in het regenachtige Manchester. Daar kwamen we erachter dat we niet de enige Nederlanders waren, want ook een groep lotgenoten uit Amsterdam bleek mee te doen. Dat was erg relaxed voor ons, aangezien we geen idee hadden hoe we van Manchester Airport naar onze locatie zouden moeten komen. De Amsterdammers wisten dit wel en zo kwamen we veilig en wel aan bij de registratie. De Manchester IV was nu echt begonnen.
Na een lekkere maaltijd begaven wij ons naar onze crash. Deze crash is de reden dat Ryanair luxueus was, want deze crash dwong ons om onze standaarden drastisch te verlagen. Details over de chemische lucht die daar hing zullen we jullie verder besparen. We sliepen op de bank in de keuken en op de grond lag een groep Duitsers op hun matjes. De keuken was voller dan de UB tijdens tentamenweken. Desalniettemin hebben we prima geslapen.
De volgende ochtend ging de wekker om zeven uur en het was tijd om ons te begeven naar de toernooilocatie. Na een potje chillen bij de Lidl konden we aan de eerste ronde beginnen. We waren blij toen we zagen dat we opening government waren, een van onze favoriete plekken. De stelling: in overcrowded prison systems, THW release offenders of minor crimes. Daan legde uit hoe de veiligheid niet gewaarborgd kan worden in dergelijke gevangenissen en Thierry gaf veel extra impact. Niet zonder succes: we pakten een solide tweede plek. Strijdend als leeuwen vochten we ons de dag door. De kwaliteit van onze voorbereiding varieerde van duidelijke teamlijnen tot een muntje opgooien wie de extensie zou geven. De successen varieerden ook, maar het bleef toch leuk om Engelsen te verslaan in hun moedertaal. Helaas zaten er geen breaks in voor ons. Voor onze Amsterdamse vrienden wel! Ze stonden in de finale voor Engels als tweede taal, die ze (onterecht) verloren.
Die avond daarentegen, shineden we als geen ander op de plek waar Trivianen altijd uitblinken: de social. De pints waren niet te versmaden. Leidenaren voegden zich bij het gezelschap en het werd een leuke avond. Flink wat injokes en een hoger alcoholpromillage in ons bloed rijker, begaven wij ons terug naar het chemische laboratorium, waar we onze laatste nacht in Manchester doorbrachten.
De terugreis met de Amsterdammers was zo gezellig dat we in mum van tijd weer thuis waren. Het was een supertof weekend, maar we waren wel blij dat we weer een bed hadden.
-Thierry en Daan