Zaterdag 14 februari 2015 is om meerdere redenen een bijzondere dag. Ten eerste is het de dag waarop geliefden elkaar extra aandacht schenken of waarop men zich laat verrassen door een stille aanbidder (Valentijnsdag). Ten tweede is het een van de dagen waarop zuidelijke steden getransformeerd zijn in knotsgekke bolwerken van verklede feestvierders, en malle namen dragen, zoals Oeteldonk en Kruikenstad (Carnaval). Een viertal Trivianen, Glenn, Stefan, Thierry en David, laat deze evenementen echter aan zich voorbijgaan en reist af naar onze hoofdstad, voor het grootste Nederlandse AP-debattoernooi: het Bonapartiaans debattoernooi (BDT).
Trivium wordt vertegenwoordigd door één debatteam, bestaande uit Stefan en David. Glenn en Thierry jureren. Even lijkt het erop dat het deelnemersveld slechts drie Trivianen telt. Terwijl de overige drie wachten op de eerste ronde, is Thierry nog bezig met zijn ochtendwandeling door Amsterdam. Gelukkig weet hij net op het tijd het Cartesius Lyceum te bereiken.
Voordat de indeling van de eerste ronde bekend word gemaakt zeg ik (David) gekscherend tegen Stefan: ‘als we tegen die krijsende paradijsvogels [de teamnaam van topdebaters Tomas Beerthuis en Nederlands kampioen Alex Klein, de nummers een en drie van de Nederlandse debatranglijst] moeten, ga ik naar huis’. En alsof een hogere macht nog een appeltje met ons te schillen heeft, mogen wij het opnemen tegen dit topteam. Het onderwerp is het verbieden van politieke opiniepeilingen in verkiezingstijd; wij zijn de oppositie.
Het debat valt ons niet tegen. Na afloop van de conclusiespeeches hebben we het gevoel dat onze belangrijkste argumenten nog overeind staan en dat we hen aardig weerstand hebben kunnen bieden. De verrassing is compleet als het juryteam ons de winst toekent. Een beter begin van het toernooi hadden wij ons niet kunnen wensen, een droomstart! Als we op ons hoogtepunt willen stoppen, moeten we het hierbij laten.
We debatteren verder en twee verloren debatten later staan we weer met beide benen op de grond. De spectaculaire overwinning blijkt een incident. Na een wederopstanding eindigen we met drie overwinningen (in vijf rondes) op een zestiende plaats (van de veertig), een plaats die grofweg recht doet aan ons debatniveau.
Als wij zijn uitgedebatteerd, begint het toernooi voor de topdebaters pas echt. Na de voorrondes volgen namelijk de finalerondes. In de kwartfinale zien we Devin & Senna aan het werk, die in een debat over Egypte – DK gelooft dat de dictatuur van Al-Sisi beter is voor Egypte dan vrije verkiezingen – gehakt maken van hun tegenstanders. In de halve finale aanschouwen we hen wederom, in een kamer waar gedebatteerd wordt over een hypothetische wereld waarin een wetenschapper een technologie heeft ontwikkeld die lichamelijk verval tegengaat. Het (actor)debat gaat over de vraag of deze wetenschapper deze technologie behoort te vernietigen. Het levert het retorische spektakel op dat je in een halve finale hoopt te zien. Opnieuw trekken Devin & Senna aan het langste eind. Uiteindelijk zullen zij het toernooi op hun naam schrijven.
Na de halve finale keren we huiswaarts. In een met zingende Carnavalvierders gevulde bus van Oeteldonk naar Knotwilgendam kijk ik terug op een leuke, gezellig dag. Gelukkig zijn we niet op ons hoogtepunt gestopt.