Na vele uren voorbereiding was het dan zover. Op donderdag 21 maart, half 8 in de avond, stapte Emile Roemer dan eindelijk over de drempel van de Villa van Schaeck. Onze voorzitter, Richard Vermeeren, maakte een verslag.
“Als je alles goed geregeld hebt, hoef je op de dag zelf niks meer te doen. Dan weet iedereen wat hij moet doen en loopt alles voorspoedig.” Met die gedachte werd ik die langverwachte donderdag wakker. Bij afwezigheid van Ike, die met een afvaardiging van de Honours Academy haar week in de Verenigde Staten doorbracht, stemden Sara en ikzelf ons dagprogramma op elkaar af. Alle benodigde materialen waren reeds zorgvuldig thuis uitgestald en de auto staat met ronkende motor te wachten om alles naar de Villa van Schaeck te vervoeren. Dan gaat de telefoon en staat plots ´Emile Roemer´ in de display. “Pauw en Witteman gooit roet in het eten. Ik moet daar naartoe maar ik kom wel nog naar Nijmegen. Zolang ik om negen uur weer op weg ben naar Amsterdam, komt alles goed”.. Dat is dan toch wel een draai om je oren! De plannen worden bijgesteld en het plan B wordt uit de kast gehaald. Emile Roemer komt nog steeds naar de toegestroomde studenten in Nijmegen. Plan C is dus niet nodig en the show goes on!
Om de uitgedachte plannen tot uitvoer te brengen zijn er maar liefst vijftien behulpzame Trivianen bereid gevonden zich kosteloos een hele avond weg te cijferen. Zonder veel vragen en met een secuurheid van een precisiebombardement waar de CIA nog een puntje aan zou kunnen zuigen, ging men met man en macht aan de slag. Een voor een konden de taken van de ‘to-do lijst’ worden afgestreept en kon ruim op tijd het sein ‘brandmeester’ gegeven worden.
Klokslag half acht, zoals afgesproken, mochten we de grote man van de avond onthalen. Dat hij letterlijk een lengte heeft waar ikzelf alleen maar van kan dromen, wist ik al. Maar ook de charme en het charisma wat Emile Roemer op de een of andere wijze weet over te brengen op iedereen die hem ontmoet, blijft fenomenaal. In de tien minuten voordat de festiviteiten konden beginnen, werd het een gezellig onderonsje tussen partijleider en voorzitter. Een déjà vu moment kon ik niet wegdrukken. De eerste contacten zijn immers vorige zomer al gelegd toen wij elkaar voor het eerst ontmoetten tijdens de wielerronde van Boxmeer. Nu, acht maanden later, doet Emile Roemer de geaccepteerde uitnodiging om voor Trivium af te reizen naar Nijmegen dan ook gestand. Het debat kan beginnen!
Even snel als hij gekomen is, is hij iets na negenen ook weer weg.. Op weg naar de volgende afspraak, zijn stem laten horen voor een miljoenenpubliek bij ’s lands meest vooraanstaande actualiteitenprogramma. Is hij wel maar mooi even tussendoor de prangende vragen van de Nijmeegse studenten komen beantwoorden!
Ik zou zeggen: volgend jaar weer!
Richard Vermeeren